KRÓTKA BIOGRAFIA

X. Piotr Adolf Aleksander Semenenko CR urodził się 29 czerwca 1814 w Dzięciołowie (Podlasie). Wybitny filozof i teolog katolicki, Doktor Świętej Teologii oraz doktor filozofii; pochodził z mieszanej wyznaniowo (ojciec prawosławny – Ukrainiec bądź Białorusin, matka kalwinka) rodziny ziemiańskiej; ochrzczony (z braku duchownego prawosławnego) w Kościele katolickim, przez dziadków wychowywany w duchu protestanckim (lecz uczęszczający do katolickiej szkoły OO. Misjonarzy i tam przyjmujący Pierwszą komunię św.), po osieroceniu służył jako paź na dworze carskim, gdzie nasiąkł kulturą rosyjską; przez rok studiował na Uniwersytecie Wileńskim; uczestnik powstania listopadowego, po wybuchu powstania zaciągnął się do korpusu gen. A. Giełguda i wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1831 roku; podczas krótkiego internowania w Prusach zainteresował się filozofią; na emigracji we Francji związał się zrazu ze skrajną lewicą (TDP, pismo „Postęp”) i należał do masonerii; przełom duchowy i nawrócenie na ortodoksję katolicką przeżył pod wpływem Bogdana Jańskiego, który zaprosił go do swojej wspólnoty („Domek Jańskiego”), z której uformowało się zakonne Zgromadzenie Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa, zwane potocznie zmartwychwstańcami (współzałożyciel zgromadzenia zmartwychwstańców); po śmierci Jańskiego (1840) i odbyciu studiów teologicznych w Rzymie otrzymał (1841) święcenia kapłańskie; ułożył regułę zmartwychwstańców i był parokrotnie (1842-45, 1873-86) generałem zakonu (Przełożonym Generalnym); twórca głównych idei duchowości zgromadzenia (zmartwychwstańcza szkoła duchowości); założył również (a ściślej: wznowił istniejące w XVI wieku) Papieskie Kolegium Polskie w Rzymie i był jego pierwszym rektorem (1866-72); był nie tylko twórcą stylu duchowości zmartwychwstańców (nadających ortodoksyjnie religijny sens pracy nad zmartwychwstaniem Polski, korygującej błędy doktrynalne mesjanizmu romantycznego) i ich systemu wychowawczego, znakomitym kierownikiem duchowym, rekolekcjonistą i kaznodzieją (ceniony jako kierownik duchowy wraz z Kajsiewiczem przyczynił się do powstania zgromadzeń żeńskich, między innymi niepokalanek, zmartwychwstanek, nazaretanek, felicjanek, józefitek), ale również wysoko cenionym eklezjologiem (zwłaszcza jako teoretyk prymatu papieskiego), konsulatorem Kongregacji Indeksu i Św. Oficjum i doradcą Papieży (w okresie Soboru Watykańskiego i ogłoszenia Dogmatu o Nieomylności, gdy napisał swą główną pracę – „Traktat o Papieżu”), oraz członkiem dwóch papieskich akademii; autor licznych prac filozoficzno-teologicznych; pozostawił po sobie obfitą korespondencję i dziennik. Zmarł 18 listopada 1886; po II wojnie światowej (1946) rozpoczął się Jego proces beatyfikacyjny.

(Na podstawie: https://myslkonserwatywna.pl/sluga-bozy-ks-piotr-semenenko-cr/)